Die konsep van transmissietorings, transmissiegeleiers word ondersteun deur dele van transmissietorings. Hoëspanningslyne gebruik "ystertorings", terwyl laespanninglyne, soos dié wat in woongebiede gesien word, "houtpale" of "betonpale" gebruik. Saam word daar gesamentlik na hulle verwys as "torings". Hoëspanningslyne vereis 'n groter veiligheidsafstand, dus moet hulle op 'n groter hoogte opgerig word. Slegs ystertorings het die kapasiteit om tientalle tonne lyne te ondersteun. 'n Enkele paal kan nie so 'n hoogte of gewig dra nie, so pale word gewoonlik vir laer spanningsvlakke gebruik.

Daar is oor die algemeen twee metodes om die spanningsvlak te bepaal:

1.Poolnommerplaatherkenningsmetode

Op die torings van hoogspanningslyne word paalnommerplate gewoonlik aangebring, wat verskillende spanningsvlakke soos 10kV, 20kV, 35kV, 110kV, 220kV en 500kV duidelik aandui. As gevolg van langtermynblootstelling aan wind en son of omgewingsfaktore kan die paalnommerplate egter onduidelik of moeilik vindbaar word, wat noukeurige waarneming vereis om dit duidelik te lees.

2.Insulator string erkenning metode

Deur die aantal isolatorstringe waar te neem, kan die spanningsvlak rofweg bepaal word.

(1) 10kV- en 20kV-lyne gebruik gewoonlik 2-3 isolatorstringe.

(2) 35kV-lyne gebruik 3-4 isolatorstringe.

(3) Vir 110kV-lyne word 7-8 isolatorstringe gebruik.

(4) Vir 220kV-lyne neem die aantal isolatorstringe toe tot 13-14.

(5) Vir die hoogste spanningsvlak van 500kV is die aantal isolatorstringe so hoog as 28-29.