Die struktuur wat gebruik word om kommunikasie-antennas te monteer, word algemeen na verwys as 'n "kommunikasietoringmas" en "yster toring” is net ’n subklas van “kommunikasietoringmas”. Benewens "ystertoring", sluit "kommunikasietoringmas" ook "mas" en "landskaptoring" in. Ystertorings word verdeel in hoekstaaltorings, driebuistorings, enkelbuistorings en gekapte torings. Behalwe vir gekapte torings, kan die res van die tipes 'n regop postuur op hul eie handhaaf. Oor die algemeen word selfonderhoudende torings saamgestel uitstaal pype or hoek staal, met hoogtes wat wissel van meer as 20 meter tot meer as 100 meter.

Hoek staal toringsword saamgestel uit hoekstaalmateriaal, met behulp van boutverbindings, en is gerieflik vir verwerking, vervoer en installasie. Hulle het 'n hoë algehele styfheid, sterk dravermoë en volwasse tegniese toepassings. Alhoewel hoekstaaltorings baie voordele het, is hul nadele ook duidelik: hulle beslaan 'n groot area! Die yslike staalraam wat daar staan ​​oefen druk uit op almal wat verbykom. Vir mense wat naby woon, kan hulle kla weens kommer oor skadelike bestraling. Daarom word hoekstaaltorings hoofsaaklik in voorstedelike, provinsie-, township- en landelike gebiede gebruik met geen estetiese vereistes en lae grondwaarde nie. Hierdie gebiede het dikwels minder gebruikers en is geskik vir uitgebreide dekking deur hoë torings te gebruik.

Die toringliggaam van 'ndrie-buis toringis gemaak van staalpype, met drie hoofstaalpype wat in die grond geplant is as die raamwerk, aangevul deur 'n paar horisontale en diagonale staalmateriaal vir bevestiging. In vergelyking met tradisionele hoekstaaltorings, is die deursnee van die driebuistoring driehoekig, en die liggaam is slanker. Daarom het dit 'n eenvoudige struktuur, minder komponente, gerieflike konstruksie en 'n kleiner voetspoor, wat dit meer koste-effektief maak. Dit het egter sy nadele: laer sterkte en onaantreklike voorkoms. Daarom is driebuistorings ook geskik vir gebiede met geen estetiese vereistes nie, soos voorstedelike, provinsies, townships en landelike gebiede, met toringhoogtes laer as hoekstaaltorings.

A telekommunikasie monopool toringbehels bloot om 'n dik staalpyp vertikaal te plant, wat dit eenvoudig en esteties aangenaam maak, 'n klein voetspoor beslaan en vinnig is om te bou. Dit het egter sy nadele: hoë koste, hoë installasievereistes, moeilike vervoer as gevolg van groter komponente, en uitdagende gehaltebeheer weens talle sweislasse. Ten spyte van hierdie nadele het enkelbuistorings 'n wye reeks toepassings, geskik vir stedelike gebiede, residensiële gemeenskappe, universiteite, kommersiële gebiede, skilderagtige plekke, nywerheidsparke en spoorlyne.

A gekapte toringis 'n baie brose toring wat nie selfstandig kan staan ​​nie en vereis dat verskeie draaddrade aan die grond vasgemaak moet word. Dit het die voordeel dat dit goedkoop, liggewig en maklik is om te installeer. Die nadele daarvan sluit egter in om 'n groot area te beset, swak betroubaarheid, swak dravermoë en probleme met die installering en instandhouding van steurdrade. Daarom word torings meer algemeen in oop bergagtige gebiede en landelike gebiede gebruik.

In vergelyking met die bogenoemde tipes torings, kan stewige torings nie onafhanklik staan ​​nie en benodig draaddrade vir ondersteuning, dus word hulle "nie-selfondersteunende torings" genoem, terwyl hoekstaaltorings, driebuistorings en enkelbuistorings almal is “selfonderhoudende torings.”